Kaart in museumwinkel

Omgekeerd stelen

Op zoek naar een nieuwe manier om mijn werk onder de aandacht te brengen heb ik een concept bedacht wat ik ‘omgekeerd stelen’ noem. Het idee is even simpel als spannend; ik ga naar een museumwinkel en plaats daar stiekem een aantal eigen kunstkaarten in een leeg vakje in de kunstkaartenstandaard. Vervolgens maak ik een foto van deze actie. Deze deel ik op mijn website. Op deze manier hebben mijn kaarten al verschillende musea bereikt. Zo stonden er al kaarten van mij in de kaartenstandaard van de Pont  in Tilburg,  in Voorlinden in Wassenaar en in het Stedelijk Museum Amsterdam en Design Museum  in den Bosch en nu ook in het SMAK in Gent. Ik heb ook wat kaarten gelegd bij de Verbeke Foundation in Kemzeke maar deze laatste telt niet echt want hier had ik het gevraagd.

Het is een onconventionele manier om mijn werk te tonen. Het biedt mij de mogelijkheid om mijn kunst te presenteren in een omgeving waar het anders wellicht nooit zou komen. Het is een vorm van guerrillamarketing die mijn werk onder de aandacht brengt bij een breder publiek. Het is een spannend en avontuurlijk proces. Ik zoek de grenzen op van wat wel en niet acceptabel is.
De eerste reactie is binnen. Eén iemand, die mijn werk kent was de kaart opgevallen. Ze had mijn kaart uit het rek gepakt om te kijken wie de kunstenaar was, en dat is leuk. De stijl herkende ze als de mijne. Heel vleiend!

Dus, als je ooit een van mijn kaarten tegenkomt in een museumwinkel, weet dan dat je een stukje van mijn creatieve reis hebt ontdekt.
En, eigenlijk zijn mijn kaarten gratis dus.
Dus het is geen stelen als je hem zonder betalen meeneemt.

De tweede reactie is gekomen van het Design Museum in den Bosch. Mijn woonplaats notabene. En wel van de winkelmanager. Ze was not amused. De kaarten hebben daar zeker een maand gestaan. Hoe ze er achter is gekomen weet ik niet en hoor ik ng graag. (Hopelijk wilde iemand de kaart kopen?)
Ik kreeg een strenge email én een instagrambericht de tekst en foto van de website te halen. Dat men de kaart gratis mee zou mogen nemen heb ik bij het betreffende bericht verwijderd maar de rest voorlopig laten staan.
Haar directieve en strenge toon verbaasde me en ik schrok er ook van. Ik besloot haar uit te nodigen voor een kopje koffie om naar haar bezwaren te luisteren en om mijn project uit te leggen. Mijn uitnodiging heb ik verstuurd op 18 oktobber (2023) en er tot op heden nog geen reactie op gehad. Misschien komt het nog. Het schijnt druk te zijn met de tentoonstelling van de werken van de schildersfamilie Brueghel. Geeft niet. Komt tijd, komt raad.
Ik hoop alleen wel dat het met een sisser afloopt en dat we na afloop blij zijn met onze kennismaking.

K